Mijn verhaal. Een heel leven met vijf kinderen, een koffiehuis en een missie. Schrijven doe ik zo graag, maar waar begin je middenin een verhaal. Schrijfschriftjes genoeg, ik doe ze mezelf vaker cadeau in de vakantie. Van die mooitjes, met roze, met hartjes, goudkleurtjes. Of ik vraag ze voor mijn verjaardag en dan krijg ik ze. Zoals deze, Tell me your story. Ik geniet al als ze op tafel liggen. Schrijfschriftjes, maar waar is de draad?

Ik lees altijd stukjes. Ontwijk veel nieuws, Mam, jij gelooft nergens in. Nou, zo erg is het nou ook weer niet, maar ik ben zelfdenkend ja. Ik snel koppen in de krant en lees missionair. Ik word er altijd blij van. Dus weer maar beginnen. Een nieuw schriftje en de inspiratie van de vakantie. Altijd weer een begin.

Ik leef een intensief leven. Het kan voelen als altijd aan. Vierentwintig zeven. Dat is niet zo en toch voelt het zo. En neigt het er ernstig toe. Het leven bruist. Ideeën te over. Altijd weer iets, uitbreiden, enthousiast. Daarbij nee-leren-zeggen behorend. De geefhouding is in mijn vezels gaan zitten. En ik ben vezelrijk blijkbaar.

Ik hoorde een gesprek van Otto de Bruijne. Hij schreef brood voor de gebroken wereld, zoiets. Goud, ik werd er zo blij van. Hij inspireerde me enorm. Integer, echt. Wat hij zei kwam op een briefje, al weken terug. Na vanmiddag in een schriftje dus. Onderneem veel, verdien veel, spaar veel, geef veel. Ik neem het in mijn overpeinzingen mee.

De wereld is ingewikkeld. Veel nood, veel verwarring. Nadenken lijkt soms schaars, je moet met de massa mee. En toch.. blijven nadenken. Blijven roeien met mijn riempjes. De focus op mijn drukte of de focus op wat je allemaal kan. Bewust en onbewust, zoeken en pionieren. De toekomst is Hoop. Als je daarvoor kiest. De hemel uitrusten. En eeuwig Go(e)d. En soms hebben we er hier stukjes van. Of ben jij een stukje hemel voor iemand op deze aarde.

Vierentwintig zeven? Das nie slim, Son, das nie slim. Verander daar weer maar eens wat aan. Traininkje goeie gewoontes, voor een blij-blijvende Son, die bezig blijft. In alle gebrokenheid, met soms tranen. Die zijn goed, ze laten je wonden verdampen.
Bezinnen in de vakantie. Wat is dat toch heerlijk. En broodnodig. Inspirerend. Yes.