Vaderdag?

Soms…heb je dit. Bij mijn allerliefste moes aan de thee, zomaar omdat zij het ook doet. En omdat ik haar nog heb. En dan schuifelt ze om chocola en krijg ik de rest mee. Dat kan je niet weigeren. Moes toch. Ik eet geen chocola. Maar heb wel lief.

Morgen Vaderdag. Het heeft niet zo mijn hart. Ik had een lieve Vader. In gedachten wordt hij alleen maar liever. Hij is er niet meer. Maar hij was goed🥰. Koester ‘m in mijn hart. Hier is de Vaderdag gebroken. Ook dat draag je mee, stilletjes, naar, het is zo het is. Ik ben gelukkig moeder.

Weet je, het mag gezegd. Zonder oordeel. Het gaat zo vaak mis. Met vaders. Met moeders. En toch knokken we zo hard. Spreek goed over ze. En zwijg wat vaker. Tel zegeningen. Die zijn veel langer houdbaar. Wat heb ik er veel. Al dat gefluister, al dat geruis, mam, niet kijken als de post komt, mam, ik wil 15,- van mijn rekening, mam, aan de kant, ik moet iets boven zetten.

Want weet je. Moederdag blijft niet bij eens in een jaar. Moederdag telt veel vaker. Ik vier m woensdag voor de twintigste keer. En nog steeds overstemt dat al mijn snertgevoel.
Moeder for ever🥰
Vaders, een toffe dag morgen.