juni, met lef
Een schrijfseltje. Omdat ik nou eenmaal van schrijven hou en omdat ik in juni de koers had gezet om te leven met lef. En wat is nou lef. Tja, verzin het eens.
Ruim een jaar terug heb ik de sprong gewaagd om zelfstandig te worden. Soms wil je dat, soms dwingt het leven je daartoe. Als moeder van 5 kinderen wil ik zorg dragen voor hun geluk en welzijn. Ik hoop ze een basis mee te geven door hun onvoorwaardelijk lief te hebben, met alle dingen, die ieder ouder wel kent. Ik ben namelijk overtuigd, dat liefde zo enorm vaak wint, dat ik me er vol voor inzet.
Doordat er een omstandig heden was, viel het niet mee om te komen vanuit uitkering naar vrij mens. Met mega goede hulp en een enorme fanclub is het gelukt om vrij te gaan en van giften te gaan leven. De gedachte kan opkomen, jij doet dat gewoon. Enthousiaste en positief, aan jou wel besteed. Nou, dat is wel een beetje waar. Deze manier van leven past me, maar de intensiteit van zo leven zal menig mens ontgaan. Geloof me, het is wel enorm pionieren. Maar als je weet waar je het voor doet, ga je.
Zo zet je dus je koers in en in de loop van de tijd vormt er zich een actie-leven, waar menig mens bij aanhaakt. Dat vind ik zo geweldig om te zien. Leef dichtbij jezelf, juist dat is zo lastig, en verspreid dichtbij je licht. Zie om en ontmoet, gewoon zo je bent.
Doordat ik zelf in een situatie van uitkering heb gezeten, ken ik het gevoel. Maar zie ik ook de nood om ons heen. De nood klagen op social media is nog redelijk eenvoudig, maar nood klagen en er wat aan doen, gaat verder. Daar heb ik dan een koffiehuis voor, zo een heerlijk open huis, waar mensen hun verhaal kunnen doen, vrienden hun verhaal kunnen doen en ik, ellendigen hun hart op kunnen halen. Ik ben geen dag zonder aandacht, geen dag. 5 kinderen is een job, medemensen liefhebben is een job. Ik hou er zo van.
Nu ben ik bijna jarig. En ik kan ontvangen, geloof me. Wie me kent, weet hoeveel prulletjes ik heb, maar ik zou gerust prulletjes op mijn verlanglijstje kunnen zetten. Ik ben er dol op. Toch…dit jaar een beetje anders. Ik kan het niet laten. En aan jullie of dit een succes wordt.
De vakantie nadert met rasse schreden. Met onze crisis nog erg vers in het geheugen kunnen we daar wat vertwijfeld naar uitzien. Weer alles thuis🙃. Gek genoeg zie ik er wel naar uit. Al ga ik een isolementje voor mezelf aanvragen denk ik. In de tijd die achter ons ligt heb ik onrecht vaak op de kaart gezet. Als ik lees hoeveel meer problemen er zijn geweest voor kindjes in barre omstandigheden, dan draait mijn hart om. Mensen kunnen zeggen, denk je ook aan jezelf? Ja, dat probeer ik, en ja, ik leer het. Maar weg kijken, nee, dat niet meer. Wat dan voor juni?
Mijn verjaardag is kleinschalig, voor moes en familie. Wie langs wil lopen, hij lope langs. Cadeautjes, het is echt niet nodig om toch taart te krijgen. Wil je meewerken aan een koffiehuis, dat groeit en bloeit? Dan kan je doneren om bij dat koffiehuis ook een nieuwe schuur te creëren. de droom is met een plekkie om te zitten. Maar je kan ook doneren voor gezinnen, die niet op vakantie kunnen een mooi pakket aan te bieden. Zie het eenvoudig. Middelen om eens naar het strand, om eens om ijs, een barbeque, eens even uit de sleur. Mijn streven is tien gezinnen voorzien van een pakket. Zien jullie al mogelijkheden? Ikke wel hoor. Met een lef houding van durf te vragen, kom je best ver. Elke actie reageren weer andere mensen, maar ook dezelfde mensen blijven enthousiast. Ik word er blij van.
Heb lef en doe mee. Mijn cadeau is jouw betrokkenheid. En samen maken we het verschil. Ik zie uit naar blije gezichten. Want ik geliefd, hun geliefd. Ik gun het iedereen!
En echt, lieve lezer, ik waardeer jullie om wie jullie zijn voor mij. Een goed weekend.
#schuurtjebijeenkoffiehuis #vakantiegevoelvooriedereen
geef op NL73RABO0348074220 o.v.v. schuur of vakantie