Moederdag

Moederdag.
Elke dag is geschikt voor omzien en ontmoeten. Dus ook deze dag. Wat is er in het leven mooier dan moeder zijn, maar was is het ook een kwetsbaar thema, moeder zijn. Want veel mensen willen graag moeder zijn en zijn het niet. En veel mensen zijn moeder en zwoegen door het leven. Elke dag die je kan vieren is er wel een tegenstelling te bedenken, waardoor het vieren niet te doen is. Dus niet vieren dan?
Toch vier ik Moederdag. Ik ben trotse moeder van vijf kinderen. Zeker in deze tijd voel je dat. Voor mijn gevoel ben ik nooit alleen, ze zijn er altijd. En ja, ik wil best wel eens alleen zijn, soms is mijn hoofd propperdepropvol. Toch ben ik dol op ze. Iedereen heeft z’n eigenheid, iedereen z’n charmes, iedereen z’n onhebbelijkheden, maar alle vijf zo geliefd als ze maar zijn kunnen.

De cadeaus op Moederdag zijn stuk voor stuk verrukkelijk. Het idee alleen al dat ze het dit jaar voor het eerst echt helemaal zelf verzonnen hebben, incl. een rijk gevuld ontbijt, doet me smelten. En de spreuk dat de beste cadeaus niet te koop zijn, wordt bewaarheid. Iemand die zijn moeder een dag bovenaan zet, iemand die aan je nek hangt na het eten, iemand die de keuken ordent, het gezellige i love mom ergens stiekem geschreven. Je zou er toch sentimenteel van worden.

Ik weet dat het een grote reden tot dankbaarheid is. Ik weet dat mensen moeite hebben en verdriet met moeder zijn. En zijn altijd verdriet-dingen. Maar dat heb ik ook. Ik doe het alleen, nooit voor gekozen. Ik moet ook slikken bij gezellige familie-foto’s. Ik baal ook van jubileums. Maar dan geldt precies hetzelfde. Mag dat dan niet gevierd? Natuurlijk wel. En ik feliciteer van harte. Gun ze het van harte. En piep binnenin met de gedachte, moeilijk, moeilijk, maar wat kan ik doen? Ze het beste gunnen, net als de mensen die het missen. Daarom ben ik zo blij dat ik om kan zien, kan ontmoeten. Ook in crisis zijn we geneigd toch voor ons eigen hachie te vechten. Menselijk, absoluut. Maar wie koos er voor zijn ellende, zijn armoede? Ik kom er graag in tegemoet.

Vandaag vier ik Moederdag. En verzacht wat leed door bloemen uit te delen. En de gedachte te laten rondgaan, weet je, verspreid een beetje geluk, daar word iedereen blij van. Ik moet er nog speciaal bij halen in de winkel. Er zitten wat slechte tussen en de caissière zegt, ik weet niet of dat geeft? Nee, zeg ik, want ik deel ze uit, dus ik zoek ze toch eerst uit. Uitdelen is zo leuk voor mensen, die het geen makkelijke dag vinden. Nou, lacht een vrouw achter me, dat is ook zo. Mijn zoon heeft me al gebeld. Mijn dag is goed. We praten nog even en ik zeg, mevrouw, de dingen waar je gelukkig van word, zijn vaak niet te koop. Helemaal mee eens, zegt ze. En ik hoor haar nog zeggen als ik weg loop, sjonge, ik word hier zo blij van, van zulke praatjes. Mijn dag kan niet meer stuk. Ik glim, die van mij ook niet.

Weet je waarom ik ook bloemen kocht?
Om niet toe te geven aan negatieve gedachten. Gisteren hebben ze uit de tuin eieren gestolen. Dat is de eerste keer na vijf jaar. Ik zag ze wel, maar ik kon ze niet achterhalen. En ik moest ook even nadenken hoe ik zou reageren. Vandaag kreeg ik een app dat er in de wijk naast ons met eieren is gegooid. Ai, de gejatte eieren. Hoe makkelijk is het om te schreeuwen dat ik wel eens dit zal doen en dat zal doen. Hoe snel zet je je frustratie om in lelijk gedrag of woorden. Ik ben er ook goed in. Maar nee, negativiteit is er al zoveel, das niet de manier.
Ik hoop dat ik die dadertjes wel een keer zie. En ik hoop ook dat ik dan de juiste woorden vind. Dat ik durf te vertellen, dat ik dit niet grappig vind en ik nog geld van ze te goed hebt. En dat ik eraan toe durf voegen dat ze leuke kerels zijn, die stomme dingen doen, maar wel geliefd zijn. Enne…dat de koffie loopt in dat koffiehuis daar..dat vrouwtje is een beetje apart. Ze ziet om naar mensen en maakt geen uitzonderingen.

Moederdag. Ik heb nog rozen! De liefde deelt uit. En ik krijg nog een vers bakkie koffie uit mijn nieuwe DE mok. Dol🥰