toeleven naar Pasen dag 26

Zondag. Met recht zon-dag. Thuisdag. Het is een intensief gebeuren zo. Je mist je dienst, je mensen. En je zoekt naar andere invulling. En hier gaat dat vanzelf, Rebekka van Dongen🤨. Want vandaag moeten we allemaal luchten. En dat wil nou net niet iedereen, maar vandaag is mama een keer de baas in deze, ze motten mee. Prinses is heel blij dat grote zus ook een keer verplicht wordt en ze zwieren samen mee op de skeelers. En degene die je het minst verwacht wil niet en blijft demonstratief de hele wandeling anderhalf meter ruimte houden. Dat praat leuk, uhum. Ik loop flink door, omzeil alle wandelaars en pluk net als vroeger een paar madeliefjes, schoonheid. Thuis aan de koffie maakt Matthijs Vlaardingerbroek alles weer goed. Een korte break.
Ik probeer wat op de piano en denk, wat wij hier lijden vinden is niks in vergelijking met wat Hij leed voor ons. Beperking is voor ons een gevoel van lijdenstijd, maar wat stelt het nog weinig voor. Maar als je dan toch kan spelen van het ruw houten kruis en je zingt van de overwinningskroon, dan heeft dat toch een diepere laag voor ons.
Morgen weeral maandag, het voelt wel gek. Dochterlief begint met toetsen. Ik breng haar maar, even het stress-level bedwingen en ‘gewoon’ praten. En deze week hangen we slingers, drie rijen dik. Want prinses verjaart. Wat zal het vreemd zijn zonder bezoek. Maar daarover later meer. Vandaag even geen schrijvers-spirit, het eerste stuk verdween nl. door eigen fout, grrr. Een rustige avond gewenst. Voor iedereen in al zijn mogelijkheden en onmogelijkheden een goeie week gewenst. We martelen allemaal op onze eigen manier, maar steun elkaar. Het is een uitdaging goed voor jezelf te zorgen en er voor de ander te zijn nu, op de goede manier! Zet ‘m op!
#Sonschrijft40dageneninspireert #omzienopzondag #dag26