toeleven naar Pasen dag 7

Het blijft een uitdaging, jezelf ‘verplichten’ te schrijven. Want ja, soms loop je een dag rond en maak je natuurlijk niets bijzonders mee. Offuh..is dat niet zo. Een goed gesprek met een vriendin? Elkaar begrijpen op een goed level? Dat is prachtig. In de middag met mijn rug in de zon, ariadnetje erbij, krantje, ja, het werd even heel stil.
Met mijn 40-dagen-oplettendheid fietste ik naar school, blij met de zon, blij met de kids. Terug zag ik een meneer lopen met zijn fiets aan de hand. Ik ken hem. Hij kijkt meestal somberachtig stilletjes, maar hij had nu een grote smile op zijn gezicht. Wat zou hij denken, dacht ik, wat zou hij hebben. Hij is blij. Ik crosste hem in de stroom voorbij, maar vond het zo leuk hem zo te zien. Genietend reed ik achteraan mijn vrolijk kwebbelend volk. Bijna thuis kwam de bus net aan. En altijd komt daar onze vrolijke Fay uit, een meisje uit de wijk. daar worden we blij van en we roepen altijd, ha Fay, en wat we ook maar even verzinnen. Haar vriendinnetje huppelt de andere kant op, ook al zo stralend en ook zei roept van blijdschap, haaa. Jij ziet mij. Is dit nou het voorjaar, doet de zon dit? Ik zit er in ieder geval blij van aan de koffie en mijn jeugd foldert zonder moeite. Ik help dochterlief en heb zo ook mijn stappen weer gerealiseerd. Diepzinnig stukje? Welnee, gewoon een blij wolkje. Kijk goed rond, er gebeuren een berg gewone leuke dingen. Als je maar oplet.
#Sonschrijft40dageneninspireert #ontmoeteniszoleuk #dag7