Jongelui, vandaag mogen jullie gelijk je jassen aan doen. Huh, wat gaan we doen? Bij mij om de koffie. Het thema is vriendschap. De kinderen van groep 7/8 konden zich er niet gelijk iets bij voorstellen, maar enthousiast gingen we op stap. We gaan bloemen uitdelen in de wijk. Je kan over de Heere Jezus praten, maar je kan Hem ook laten zien. Dat doe je door om te zien naar de mensen om je heen en vriendelijkheid uit te delen. Of een bloemetje zoals vandaag.
Wat een plezier hadden ze. Wat werden ze er blij van en de mensen, die ze kregen niet minder. Een mevrouw: waarom krijg ik dit? Een jongen: omdat u heel bijzonder bent. Een groepje ging zelfs op eigen initiatief naar de bejaarden in de Zoute Viever. Iemand bleef gewoon klappen, zeiden ze..en een ventje uit de groep dacht al aan een bijbaantje. Hij ging gelijk iemand helpen.
Het was een bijzondere morgen. Vrolijk bereikten we de kerk weer. De kinderen bedankten voor deze ochtend, zo grappig. Wij delen wat uit, maar het is de Liefde die de Weg wijst. Een mooie les.
Ps. En mijn eigen prinses zegt, ik breng een bloemetje naar Mirjam💞. Ware liefde

Voornemen. Ik doe er niet aan. Nou ja. Niet op 1 januari. Mijn voornemens liggen altijd op allerlei tijden in het jaar. Na een vakantie zo relaxed blijven als tijdens een vakantie. Voor de zomervakantie iedereen op een leuke manier verwennen op school. Iets lezen en denken, aaaah, dat wil ik echt gaan doen. Allerlei momenten. Maar na mijn drukke decembermaand heb ik wel een enorme bezinningsdrang. Ik ben niet degene die zegt dat ik het druk heb, ik vind het een interessante manier van praten als je altijd druk, druk, druk bent. Ik héb het wel druk in december, daar kom ik slecht onderuit. Ik doe alles wat bij de kinderen nodig is voor school of thuis. We presteren net nog wat extra’s voor school of voor de juf of meester. Dat wordt gewaardeerd en ik kan het gewoon niet laten. Dit jaar de kerstpakketten begonnen in de wijk, wat van 10 voornemens gelijk uitgroeide naar 18 pakketten. Het was een deelzame maand wat betreft de buurt en het kerstkoffiehuis. Lekker ingekaderd, dit doe ik, niet méér, maar dat lukt natuurlijk niet helemaal, zeker niet als griep de kaders binnendringt. Het was een goeie, maar intensieve maand. Wel tot groot genoegen.
Het is dan wel heel handig, dat een goeie vriend zegt, zeg, jij gaat tot 8 januari geen actie doen. Oeps, dat is even afkicken en een paar dagen wennen, maar oh zo goed te luisteren en toe te geven aan je rust. Gelukkig kennen mensen me, dan zeggen ze de juiste dingen. Deze week is voor herhaling vatbaar, ik denk na december ook hard nodig om dit standaard in te bouwen, een actie-loze week en werken aan rust.

Gisteren maar eens de agenda van onder de stapel gehaald. Maandag loert het ritme. Ik loer terug, ik wil niet en ik wil wel. Komt daar toch een voornemen de hoek om? Yes, aanpakken van weerstand, om zeep helpen van -ik wil niet-. Uitstelgedrag meer dan beu. Ik weet het. Ik kan niet alles. En door te schrijven gooi ik het weer zodanig open, dat ik wel ‘moet’ bijna. Maar las vandaag een leuk spreukje, hoe meer mens, hoe meer fans. Ben het er mee eens, lekker echt blijven het nieuwe jaar, daar kom je het verste mee. Maar echt zijn is ook onder ogen zien, waar je tegenop ziet, wat je stress geeft, waar je aan mag werken. En heerlijk verder uitstappen waar je het vorige jaar al zo blij begonnen bent. Niet de angst leidt, nee, de liefde. Voor je medemens, voor je zeer dichtbijen, voor jezelf. Zelfs dat is nodig.

Goed voornemen, elke dag een beetje leuk maken. Omzien naar een ander en jezelf niet vergeten. Met de Ander voorop gaat het goed komen. Yes.

Ps. dit jaar verkoop ik voor het goede doel dus zeep, wat om is geholpen. Na de achtste..